...κι έπιασε το όνειρο για στυλό, έκανε τη σκέψη σου χαρτί κι έγραψε ένα παραμύθι...


Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Ταξίδι στη μοναξιά της ψυχής

Είναι φορές που η μοναξιά μας τυλίγει.. Τόσοι φίλοι,γνωστοί,άτομα που ζήσατε,γελάσατε,περάσατε πολλά κι όμως είναι στιγμές που... νιώθεις τόσο μόνος, απίστευτα μόνος...Αυτό το πέπλο μοναξιάς που σκεπάζει τις ψυχές κατά καιρούς φοβίζει,τρομάζει τόσο πολύ.Μοναξιά, είναι ίσως το πιο βαρύ,το πιο εξαντλητικά ψυχοφθόρο συναίσθημα που υπάρχει...Θέλεις να τη διώξεις κι όμως είναι τόσο δύσκολο, μάτια βουρκώνουν, και παρέα με τη μοναξιά έρχεται η μελαγχολία.. κι όμως κάπου υπάρχει κάποιος ή αν είσαι τυχερός κάποιοι που ενδιαφέρονται, ή τουλάχιστον που έτσι λένε..πραγματικά όμως νοιάζονται; πόσο μόνοι είμαστε στ'αλήθεια;

4 σχόλια:

Master είπε...

Το συναίσθημα αυτό της μοναξιάς είναι συνέπεια της εξάρτησης που έχουμε από τους γύρω μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην εξαρτάται από το περοβάλλον του. Όλοι έχουμε ανάγκες, ανάγκες κοινωνικές, ανάγκη για μια γλυκιά κουβέντα για ένα χαμόγελο για μια αγκαλιά. Όμως εμείς φταίμε για τη μοναξιά μας... Είμαστε ακριβώς τόσο μόνοι όσο αφήνουμε τον εαυτό μας να πιστεύει κάτι τέτοιο. Αν κοιτάξουμε καλύτερα θα δούμε ανθρώπους που στέκονται αόρατοι δίπλα μας κι ας είναι χιλιόμετρα μακριά κι ας έχουμε να ακούσουμε από αυτούς για χρόνια.
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που θέλουν να μας κάνουν να χαμογελάμε ακόμη και αν στη διάρκεια τους κατηγορήσουμε.
Υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά και δεν εμφανίζονται παρά μόνο όταν τους έχουμε ανάγκη.
Μπαίνουν στις ζωές μας και τις αλλάζουν, τους δίνουν νόημα εκεί που νομίζαμε πως δεν έχει κανένα...

strange attractor είπε...

''when we truly realize that we are all alone is when we need the others the most''. Κάπου το διάβασα και μου άρεσε...
Αν με ρωτάς κάθε άνθρωπος που συναντάμε στη ζωή μας είναι ένας άγγελος που έπεσε στο δρόμο μας για να μας βοηθήσει, να μας δώσει κάτι,να μας επερεάσει, να μας αλλάξει- ακόμα κι αν φαινομενικά δε μας κάνει καλό και ναι πάντα υπάρχουν άνθρωποι που είναι δίπλα μας και το νιώθουμε, λίγοι ή πολλοί. Αν το δεις έτσι ποτέ δεν είμαστε μόνοι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πάντα κατ'ανάγκη οι ίδιοι και θα υπάρξουν προβλήματα που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι.
Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, και δεν το λέω με την αρνητική έννοια, απλά έτσι είναι. Στη ζωή αγαπάμε ανθρώπους κι αγαπιόμαστε, πληγώνουμε-ίσως άθελα μας- και πληγωνόμαστε,κλαίμε και γελάμε, νιώθουμε την συνοδεία των άλλων ανθρώπων στη ζωή μας, όμως ακόμα και για τον ''πιο κοινωνικό'' άνθρωπο θα υπάρξει μια στιγμή που θα νιώσει αυτό που λέμε μοναξιά και αυτό είναι καλό γιατί μετά εκτιμά περισσότερο τους ανθρώπους που είναι γύρω του.

oldschool1914 είπε...

μονοι ζουνε οι θεοι και τα θηρια...εμεις δεν ειμαστε τιποοτα απο τα δυο...γι αυτο η μοναξια μας τρομαζει...

strange attractor είπε...

akoma kai ta thiria zoune se ageles..
exw diavasei simera se ena blog auto kai nomizw oti ta leei ola:
''Ήμασταν φίλοι και έχουμε γίνει ξένοι.Αυτό ήταν όμως δίκαιο,και δεν θέλουμε να το κρύψουμε,ή να το αποσιωπήσουμε από μας,σαν να 'χαμε λόγο να ντρεπόμαστε για αυτό.Είμαστε δυο πλοία,το καθένα με το δικό του σκοπό και τη δική του πορεία'οι δρόμοι μας μπορεί να διασταυρωθούν και μπορεί να γιορτάσουμε μια γιορτή μαζί,όπως κάναμε κιόλας:τότε τα δυο καράβια στέκονταν τόσο γαλήνια μέσα στο ίδιο λιμάνι,κάτω από τον ίδιο ήλιο,που θα 'λεγες πως είχαν πετύχει το σκοπό τους και πως είχαν τον ίδιο σκοπό.Ύστερα όμως η τρομερή δύναμη των καθηκόντων μας μάς έσπρωξε σε διαφορετικές θάλασσες και ζώνες ήλιου και ίσως να μην ξαναδούμε ο ένας τον άλλο επειδή θα έχουμε αλλάξει από τις διαφορετικές θάλασσες και τους διαφορετικούς ήλιους.Το οτι έπρεπε να γίνουμε ξένοι ήταν ο _νόμος_ που βάραινε πάνω μας:και γι΄αυτο χρωστάμε περισσότερο σεβασμό ο ένας στον άλλο!Γι'αυτό πρέπει να γίνει ιερότερη η ανάμνηση της παλιάς μας φιλίας.Ίσως να υπάρχει μια τρομερή αλλά αόρατη αστρική τροχιά στην οποία είναι αποτυπωμένη σαν μικρά στάδια οι πολύ διαφορετικοί δρόμοι και σκοποί μας;ας ανέβουμε ως αυτή τη σκέψη!Η ζωή μας όμως είναι πολύ μικρή και η όρασή μας πολύ αδύνατη για να μπορέσουμε να είμαστε κάτι παραπάνω απο φίλοι με την έννοια αυτής της υπέροχης δυνατότητας.-Ας πιστέψουμε λοιπόν τότε στην αστρική μας φιλία ακόμη και αν πρέπει να'μαστε εχθροί πάνω στη γη.''