Συνταξιδιώτες στο πλοίο που λέγεται ζωή

Όλοι είναι φίλοι μας μέχρι αποδείξεως του εναντίου.. Όταν αντιλαμβανόμαστε πόσο πραγματικά μόνοι είμαστε είναι οι στιγμές που έχουμε περισσότερο ανάγκη από ένα φίλο να είναι εκεί να μας πει απλά ότι θα συνεχίσει να είναι πάντα εκεί, ακόμα κι αν αυτό είναι κάτι που κανείς δε μπορεί να υποσχεθεί ή να ελέγξει,μόνο ένα παρήγορο ψέμα..Είναι άτομα που είναι -μάλλον- αυτό που λένε πραγματικοί φίλοι..που είναι εκεί και σε στηρίζουν όταν τους έχεις ανάγκη, στη λύπη και στη χαρά..κι όμως αυτός που σε ξέρει καλύτερα, ο καλύτερος σου φίλος είναι πάντα ο εαυτός σου.. ναι έχουμε μια προκλητικά έντονη ανάγκη για φίλους, φίλους για να μιλάμε,να ανταλλάσουμε απόψεις, να διασκεδάζουμε, να περνάμε καλά,να μοιραζόμαστε στιγμές.. Ο κάθε άνθρωπος όμως στην τελικη έχει τη ζωή του,βαδίζει τον δικό του μοναχικό δρόμο με συνοδεία κατα καιρούς από διάφορους συνταξιδιώτες που σε επηρεάζουν και σου δίνουν εφόδια να συνεχίσεις, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο. Κάθε καινούριος άνθρωπος στη ζωή σου, κάθε καινούριος φίλος είναι μια πόρτα σε ένα νέο εντελώς διαφορετικό κόσμο, είναι η πρόσβαση σε κάτι το άγνωστο με την προσδοκία ότι θα το γνωρίσεις, θα το καταλάβεις, θα σ'αρέσει και θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου.

Ταξίδι στη μοναξιά της ψυχής

Είναι φορές που η μοναξιά μας τυλίγει.. Τόσοι φίλοι,γνωστοί,άτομα που ζήσατε,γελάσατε,περάσατε πολλά κι όμως είναι στιγμές που... νιώθεις τόσο μόνος, απίστευτα μόνος...Αυτό το πέπλο μοναξιάς που σκεπάζει τις ψυχές κατά καιρούς φοβίζει,τρομάζει τόσο πολύ.Μοναξιά, είναι ίσως το πιο βαρύ,το πιο εξαντλητικά ψυχοφθόρο συναίσθημα που υπάρχει...Θέλεις να τη διώξεις κι όμως είναι τόσο δύσκολο, μάτια βουρκώνουν, και παρέα με τη μοναξιά έρχεται η μελαγχολία.. κι όμως κάπου υπάρχει κάποιος ή αν είσαι τυχερός κάποιοι που ενδιαφέρονται, ή τουλάχιστον που έτσι λένε..πραγματικά όμως νοιάζονται; πόσο μόνοι είμαστε στ'αλήθεια;

Words,feelings,hope.. Σε

Θέλουν να σε μάθουν να είσαι ένα τίποτα, θέλουν ένα παραγωγικό ηλίθιο,θέλουν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι είσαι ένα τίποτα,ένας χαμένος. Μην αφήσεις να μετατραπείς σε ένα χρήσιμο άχρηστο, μην επιτρέψεις να γίνεις η πραγματικότητα ενός ονείρου κάποιου άλλου, γίνε ή τουλάχιστον πάλεψε να γίνεις αυτό που εσύ ελπίζεις κι ονειρεύεσαι. Γίνε όχι το “θέλω” κάποιου άλλου, γίνε το “θέλω” του εαυτού σου. Η ζωή σου ανήκει.

just thoughts of a young woman

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του μοναδική ιστορία. Κάθε ζωντανός άνθρωπος ψάχνει να βρει τη δική του “Ιθάκη” καθοδηγούμενος από όνειρα,σκέψεις,ελπίδα.Κάθε ζωντανός άθρωπος όταν βρει την “Ιθάκη” του δεν παύει ποτέ να παλεύει για να φτάσει σ’αυτή,ακόμα κι όταν έχει πέσει το σκοτάδι, όταν τα φώτα έχουν σβήσει. Κάποιοι ελπίζουν για μια οικογένεια, κάποιοι για μια άψογη επαγγελματική σταδιοδρομία, κάποιοι για πλούτη και κάποιοι για αγάπη, όλοι με τη διακαιολογία ότι έτσι θα οδηγηθούν στην ευτυχία. Η αναζήτηση της “Ιθάκης” σταματά κάποια στιγμή-για άλλους όταν επιτέλους πατήσουν το πόδι τους σ’αυτή , για άλλους λίγο ή πολύ νωρίτερα.Ώσπου τέλος να πέσει η αυλαία, να κλείσουν οι προβολείς και τα κεράκια της ζωής τους να πάψουν να φωτίζουν πια.