Ρεμβασμοί στο αλλού

Ανοιχτά πορφυρά κοχύλια
αραγμένα σε σεντόνια μεταξένια
με μόνη φορεσιά τη γύμνια τους.

Εκείνη.
Στη ρέμβη της χάθηκε πάλι,
σ'αγύριστα ταξίδια στο αλλού και στο πέρα.
Η ψυχή ,συνεπαρμένη απ'τη φωνή του,
ερωτοπλανταγμένη με διάθεση ερωτική.
Κοιτάζοντας με μια ματιά ζωηρή
χωμένη σε μια αγκαλιά θαλπερή
να λιώνει μ' ετούτο το θανατερό το βλέμμα.
Σαγηνευτικά τον πλησίαζε,τον γοήτευε,
μ'εκείνο το θελκτικό χαμόγελο τον χάιδευε.
Γούνινο όστρακο που περιμένει ν'ανοιχτεί.

Εκείνος.
Στην κιθάρα το χέρι άτρεμο το βάζει
κι ήχοι μαγευτικοί και ταξιδιάρικοι
σε παίρνουν βόλτες σ' ατραπούς απάτητους
και αμμουδιές δίπλα από θαλασσοφίλητα βράχια.
Αισθήματα κρεμασμένα σε ασημένιες χορδές
φωνές απόκοσμες κραυγαλέων ψυχών.

Έτσι λοιπόν,αφηγούνται οι λέξεις κι οι νότες
πονεμένες ιστορίες ανθρώπων λαβωμένων,
για αγέλαστους μες στη φωτιά πνιγμένους,
παραμύθια με πρίγκιπες και πριγκίπισσες,
ερωτικά ποιήματα και σκονισμένες εξομολογήσεις,
δακρυσμένα όνειρα σε χρυσαφιά σεντούκια.

Άπλωσαν τα χέρια ψηλά στα ουράνια παλάτια
χάιδεψαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου,
άγγιξαν τα δαντελένια σύννεφα,τον ήλιο,
κι έτσι έφυγαν,χάθηκαν για τ'αλλού
φτιάχνοντας μια μουσική δική τους
μια μουσική αλλόκοσμη κι ολόδική τους
που γινόταν ένα με πάθη φωλιασμένα,
κρυμμένα σε κοχύλια αγκαλιασμένα.