σκέψεις κι αισθήματα
ενός ταξιδιού πια μακρινού
στου παραδείσου τις ακτές
και στου ονείρου τα παράλογα.
Στη θύμησή σου ακόμα
όσα άγγιξες,όσα ένιωσες
στιγμές που πίσω άφησες
μα πάντα σε στοιχειώνουν.
Σε θάλασσες αναμνήσεων
σε ουράνια παλάτια
κτισμένα εκεί που ο ήλιος δύει
εκεί θαμμένη κι η ζωή που πέρασε
φάρος για όσα θα 'ρθουν.
2 σχόλια:
ξέρεις κάτι;
συνήθως στα blogs τρέχω...τρέχω...
ίσως γιατί κάποιος άγνωστος δεν μπορεί να προσφέρει ότι ένας γνωστός.
κάποια στιγμή σταματάς να ξασποστάσεις όπου λάχει
χαίρομαι που σταμάτησα εδώ
και
σε ευχαριστώ
:)
κάθε γνωστός κάποτε ήταν ένας άγνωστος..
εγώ σε ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια.. και χαίρομαι που έκανες εδώ μια στάση..:)
Δημοσίευση σχολίου